Heineken Regatta 2013

Oyster pond, Captain Olivers marina

St. Barth’s – Shell Beach – “Do Brasil”

Great Bay Philipsburg

Simpsonbay marina

wo 6 mrt  10:45

Rene
van Dop

Arjen
de Koning

Geert
Visser

Sander
Dekker

Raymond
Perridon

Maurits
Kuppens

Jan
van Steenis

Georg
Grabner

Edward
Lohuis

Herman
van der Veen

Rob
Bultman

Dave
Smissaert

Marc
Schouten

Breedte

Diepgang

Zeilopp

Motor

Brandstof

Water

4.82 m

2.00 m

117m2

110 HP

400 L

980 L

Bedden

Toilet/Douche

Airco

10

4

Ja

Schip 2: Sander Dekker
Schip 2: Raymond Perridon

+316 –

Na een vroege, dwingende wekker om 4:45 uur de taxi in om op Schiphol door “inval captain” Sander hartelijk welkom geheten te worden met alle paperassen geregeld en een mooi zwem vestje in bruikleen. Vervolgens een zeer voorspoedige, “Krasse” vlucht met door Rene georganiseerd audiovisuele ontspanning bij zeer zonnige aankomst voortgezet met de eerste “Carib” om in de stemming te komen. Chauff Marcel stond klaar met een van zijn bussen om ons voorspoedig door het weerbarstige St. Maartense verkeer te leiden naar het klaarliggende schip. Deze eerste reisdag werd feestelijk voortgezet met de eerste “pina” op orient bay bij Sunset Beach en smakelijk afgerond met een schippers buffet bij het fameuze “dinghy dog”.

Thanks voor een mooie, leerzame week! Robert

Heerlijk ontwaken in St. Maarten! Top geslapen in mijn hotel bedje van Captain Oliver’s, de rest lekker in het hutje van de boot 😉 Ook mijn maatje Jeroen voor het eerst mee en weet nog niet half wat hem te wachten staat. Snel opstaan, ff lekker douchen en een heerlijk ontbijt buffet in het restaurant van de haven. Hierna de boot verder klaar maken voor de eerst tocht, de eerste trainingsdag en kijken wie er geschikt is voor zeilen op de zee! Eerst ff heerlijk door de branding net buiten de havenmond van Oyster Pond. Geweldig weer! Dit ga ik echt missen. Sander is voor het eerst schipper van het 2e schip en heeft wat stress om dit onder zijn leiding te moeten doen. Maar het gaat perfect en we zijn snel volop aan het zeilen. Een aantal moet wel ff wennen aan de zwellingen en de bijhorende deiningen, maar echt ziek worden ze niet. Wij hebben al snel in de gaten dat we een top team hebben en allemaal erg scherp zijn, daarom snel voor anker voor het kleine eilandje Tinta Mare in de luwte. Heerlijk zwemmen en we merken meteen hele grote schildpadden op, wel tot 1 meter doorsnede. Onze kokkie dit jaar is Sjors! (alias Georg) en maakt een heerlijk broodje klaar voor ons met lekkere tonijnsalade!

Na de geweldige lunch, wijntje, zwemmen etc. heisen we de zeilen weer en op naar waarschijnlijk wel de mooiste baai van het eiland, Anse Marcel (toevallig ontdekt na jaren omdat we een weekje met de vrouwen hebben gezeild in 2011 😉 Bij aankomst in Anse Marcel heb ik even met de Dinghy samen met Jeroen en Max de havenplaatsen geregeld. Helaas wel aan de verkeerde kant is mij verteld, omdat de boten nu bij de mangrove bomen lagen en daar dus veel muggen zitten… Na heerlijk douchen heeft onze lokale chauffeur Marcel ons vervoert naar Grand Cas waar we over heerlijk gegeten hebben bij Ocean 82! Heerlijk op een soort groot balkon boven het strand aan de zee.. Na deze culinaire verwennerij zijn er een aantal naar de boot terug gegaan en een aantal hebben de lokale horeca nog even verder onderzocht. Al bij al een heerlijke 2e dag!! Geert

Donderdag is traditioneel een dag waarin alles zijn plek gaat krijgen aan boord, niet alleen de koffers maar juist de zeil- en niet zeil taken. Mooi om te zien dat volwassen mannetjes plooibare team players worden. Ook goed is het luxe ontbijt in een koloniale sfeer van naastgelegen hotel, lekker veel fruit en een eitje gemaakt op maat met allerlei verse ingrediënten.
Na ontbijt zijn we naar Simpson Bay gevaren om de zeilnummers op te halen en de laatste details te horen voor de zeilrace welke vrijdag start.
Een mooie plek in de haven gekregen, deze ligt midden in de stad waar we conform de traditie een goed stukje vlees hebben gegeten bij El Rancho’s. Dit jaar wederom zeer hartelijk ontvangen hier met een rondleiding zowaar van de aangepaste zaken qua aankleding van restaurant en ook een beter uitgevoerde menukaart. Voor de dorstigen nog een afsluitend drankje in een dansgelegenheid waarbij altijd maar weer opvalt hoe het interne omroep systeem toch zo monotoon werkt. Wellicht selectieve perceptie maar tevreden naar bed en zin in de dag van morgen met de eerste race. Maurits

Na een korte nachtrust worden we toch op tijd wakker om op tijd door de Simpson Bay Bridge te varen die maar een keer in de ochtend schut en wel om 8:00 uur.

Twee van onze bemanningsleden te weten Dirty Harry (Maurits) en Herman de Bleeker (van der Veen) zijn al dagen met elkaar in een verwoedde strijd gewikkeld wie als eerste de keuken claimt, om er allerlei lekkernijen voor ons te maken. Deze morgen besluiten ze samen de inkopen voor de dag te doen. We zijn heel benieuwd met welke boodschappen ze terugkomen. Ik neem mijn kans waar en ga direct aan de slag om heerlijke Oud Oma’s Wentelteefjes te maken (recept via mail op te vragen).

Na een gedegen ontbijt gaan we op weg naar het start gedeelte. Het is zo’n eerste dag best spannend. De marifoon staat luid aan om vooral maar niets te missen. Welke baan varen we? Waar ligt het startschip? Hoe verloopt de startprocedure? Hoeveel minuten nog? Deze laatste vraag wordt echt wel duizend keer gesteld.

We besluiten een paar keer over de startlijn te varen om te bepalen wat de beste startkoers kan zijn. Ook meten we keurig hoelang het duurt voordat we de startlijn passeren. Na gezamenlijk overleg wordt besloten een ongebruikelijke stuurboord start te maken. De spanning stijgt!! Nog 2 minuten. Jongens gas geven anders zijn we veels te laat. START… met nog zeker 100 meter te gaan tot de startlijn klinkt het signaal. We gaan helaas anderhalve minuut later dan de rest over de startlijn.

Met aan het roer Maarten en als navigator Rob gaan we op weg. Mijn rol is om de koers te bepalen en de overige bemanningsleden aan te moedigen. Na een aantal keren overstag te zijn gegaan, kunnen we constateren dat het zeker niet vervelend gaat. We halen de ene na de andere boot in. Uiteraard liggen we ver achter de Aquaholics 1, maar die had dan ook een zeer goede start. Rob als navigator houdt in een Exel bestand bij hoe onze koers is t.o.v. de wind. Al snel is het bestand vol en raakt de iPad oververhit door de zon.

We passeren Philipsburg en gaan rakelings langs rotspartijen. Maarten wordt behoorlijk zenuwachtig. Halen we het wel? Is het hier diep genoeg? Rob geeft ons vertrouwen, doorvaren… Ook deze actie levert ons een plek winst op en zo kruipen we naar voren. Ergens voor het eilandje Lie Tintemarre zal de boei liggen die gerond moet worden. Wij turen wat af. Daar moet die toch ergens liggen.. nog 1 mijl. Zie je al wat? We passeren een boei die door alle boten die voor ons varen genegeerd wordt. Deze ligt zeker een hele mijl verwijderd van de waypoint dat opgegeven staat. Via de marifoon horen we diverse boten het wedstrijdschip oproepen om hun beklag te doen dat de boei niet ligt op de plek waar hij hoort te liggen. Enkele boten besluiten om te draaien en schelden door de marifoon de wedstrijdleiding de huid vol. Where The Hell Is That Fucking Buoy. Nu de boei niet gevonden wordt besluiten we ook om te draaien en terug te varen. Wie zien wel wat er gebeurd.

We naderen de boei de we even daarvoor genegeerd hadden en zien enkele boten deze ronden. Zou dit dan toch de boven boei zijn. Oke! we nemen deze ook. Let wel op dat we de boei aan bakboord ronden. Een moeilijke manoeuvre bij deze zachte wind.

Oeps bijna een aanvaring met de Aquaholics 1. Net op tijd weten we een beetje gas bij te geven.

Nu op weg naar de beneden boei. Ongelooflijk wat loopt deze boot lekker. We varen van de andere boten weg en passeren zelfs een paar boten uit de andere snellere klasse. We worden nerveus. Het zou toch niet zo zijn dat we op een goed positie door de finish gaan. Door alle commotie van de boven boei weten we echt niet hoe veelste we liggen. We zien enkele boten uit onze klasse de finishlijn passeren. Hebben zij de boven boei wel gerond of zijn ze ook terug gekeerd toen ze ons allemaal zagen draaien. We zullen het nooit weten. In de daguitslag staan we vijfde en denken we te weten dat zeker 3 boten de bovenboei niet gerond hebben. Maar ja.. we laten het er maar bij zitten.

Na de finish varen we de haven van Philipsburg binnen, alwaar we naast de Aquaholics 1 afmeren. ‘s Avonds is er groot feest op de boulevard. We eten gezamenlijk in een BBQ steakhouse en besluiten nog een klein afzakkertje te nemen. ‘s Nachts om 3 uur is iedereen binnen en kunnen we ons opmaken voor de tweede race.

Bedankt voor deze heerlijke dag.  Raymond

De tweede wedstrijd dag, na de teleurstelling van gisteren moest en zou deze dag beter gaan. De stemming en motivatie waren opperbest. Met nog steeds startnummer 110 op de boeg zouden we iedereen wel ff een poepie laten ruiken.

Deze dag zou ons naar Marigot brengen. Vertrokken, nadat we eerst ontbeten hebben in de haven. Een groot bord met eieren en aardappelen. Ervaringen uit het verleden leerde ons dat we gewoon 1 menu moesten bestellen voor 19 man, koffie en jus d’orange. Anders zouden we het niet op tijd halen. Uiteindelijk vertrokken we rond 08.45 uur naar Simpson Bay, waar de start zou plaatsvinden, op de motor. De wind viel in eerste instantie nogal tegen, daarentegen was de start super!

Gezien de goede nacht die iedereen had gehad, op tijd in bed en geen fratsen, liep alles op rolletjes. Iedereen was super scherp. Het kruisen van de startlijn kon dan ook niet beter. Niemand viel ons lastig. Op naar de 1^e boei, deze lag er gelukkig, maar was inmiddels al door 3 andere schepen gepasseerd. Raar maar waar.

Uiteindelijk een lang, voor de winds rak, waarbij de Gemini II niet zo goed in was werden we niet meer ingehaald.

Om een lang verhaal kort te maken. We passeerden als 4^e de finish lijn. Niet het gewenst resultaat, maar in ieder geval vóór Aquaholics II.

In de baai van Marigot dobberen en wachten op de 2^e wedstrijd. Deze zou iig na 13.00 uur plaatsvinden. Om 13.15 echter nog een starttijd bekend. René was ingedopt (eh gedut), en dat kwam hem, naar later bleek, duur te staan. De lunch bestond uit voortreffelijke hamburgers, verzorgd door Georg!  Iedereen had z’n buikje rond en een middag dutje zou niet verkeerd zijn. Via de marifoon werden honderden vragen gesteld, maar iedere keer dezelfde. Ook de nodige Beerenburg berichten kwamen door!

Starttijd om 13.40. We moesten ons nog haasten om op tijd te komen. Zelfs tot 2 minuten voor de start nog op de motor gedraaid. Pfffff. Uiteindelijk te laat gestart. Problemen met de genua (zekeringen sprongen er steeds uit). Het liep niet, balen!! Gefinished als 8^e!! een bar en bar slechte prestatie. Weer dat kater gevoel van de eerste dag. Toch na een paar biertjes waren we de ellende vergeten en zouden ’s avonds eens ons licht opdoen in Marigot.

In de haven van Marigot was het rustig liggen. Te laat gegeten bij Spinnaker. Het eten was als de wedstrijd, bar en bar slecht. Misverstand over wel/geen voorgerecht. Om 22.30 uur kwam uiteindelijk het hoofdgerecht.

Met een volle maag trokken we Marigot in. Kijken wat de nacht ons zou brengen. Een zeilwedstrijd is uiteindelijk als Lucille Werner; het kan raar lopen! Edward